การใช้เครื่องหมายวรรคตอน

• ใช้ใส่เมื่อต้องแยกคำ เนื่องจากมาอยู่ตรงสุดบรรทัด แล้วไม่สามารถบรรจุคำเต็มได้

• ใช้ใส่ไว้ท้ายวรรคหน้าของบทร้อยกรองเพื่อต่อพยางค์หรือคำที่ต้องเขียนคาบวรรคกัน เพื่อให้ถูกต้องตามฉันทลักษณ์

• ใช้เขียนแยกพยางค์ เพื่อบอกคำอ่าน

กตเวทิตา อ่านว่า กะ - ตะ - เว - ทิ - ตา

• ใช้ในพจนานุกรม เพื่อแสดงว่าคำนั้นมีคำอื่นมาต่อท้าย, เพื่อแทนคำอ่านของพยางค์ที่ไม่มีปัญหาในการออกเสียง,

           เพื่อใช้แทนส่วนหน้าของคำคู่ที่ละส่วนหน้าไว้และเพื่อใช้แทนคำที่มาจากข้างต้นที่ละไว้โดยไม่ต้องเขียนซ้ำ

• ใช้ในความหมายว่า "และ" หรือ "กับ"

ทิวา - ราตรี

• ใช้แทนความหมายว่า "ถึง" เพื่อแสดงช่วงเวลา จำนวน สถานที่ ฯลฯ

                  กรุงเทพฯ - เชียงใหม่

 

• ใช้ขยายความ      

ถิ่น-อีสาน

• ใช้แสดงลำดับย่อยของรายการที่ไม่ใส่ตัวอักษร

                   หมายเลขโทรศัพท์ ๒๔๘-๖๒๘๐

• ใช้แยกตัวอักษรเพื่อให้เห็นการสะกดชัดเจน